Ik had een kort contact met iemand die momenteel voorzichtigheid in acht neem ten aanzien van het virus. De persoon is nog in afwachting van de uitslag van de test. Ik breng een boodschapje omdat de persoon niet naar buiten gaat. Ik begin een kort gesprekje over eventuele klachten.
Interessant is dat het mij niet lukt om er met mijn bewustzijn bij te blijven. Voor ik het door heb, flap ik eruit dat een test en een vaccin voor mij niet hoeven. En dat ik de boodschappen zonder mondkapje had gehaald.
De voorzichtige persoon had mij net vertelt dat ze andere mensen niet wil aansteken en daarom binnen blijft. Dus mijn boodschap kwam nogal stevig binnen, nam ik waar.
Eenmaal thuis gaat het scenario nogmaals door mijn hoofd en ik krijg er een rotgevoel van. Verschillende gedachten passeren de revue. Had dat ik dat nu zo abrupt moeten doen, voelt ze zich nog wel veilig bij mij, verklaart ze mij voor gek, ik mag toch ook mijzelf zijn …..
Bij elke gedachte wordt mijn gevoel rotter. En dat is voor mij een signaal! Alarmbellen gaan af.
Ik neem een moment en doorvoel mijn rotgevoel. Ik voel dat het in eerste instantie een hoop overhoop wil halen. Het geeft mij in eerste instantie de neiging tot wegdringen, vluchten.
Maar als ik er werkelijk contact mee maak en het volledige gevoel waarneem, dan zakt het zowaar weg.
Ik kan hieruit concluderen dat als ik er niet goed met mijn bewustzijn bij ben, dan zegt mijn mond dingen waarvan ik niet weet of ik er op die manier wel achter sta. Daarna gaan mijn gedachten ermee aan de haal en geven mij een rotgevoel. Ik ervaar het als schade aan mijn ik, mijn zelfvertrouwen. Vervolgens heeft het hoofd daar weer oordelende of sturende gedachten bij. Het houdt niet op!
Totdat je er bij stil staat en gaat voelen zonder er iets van te denken. Daarmee stopt het hele scenario. Het berokkenen van schade aan jezelf houdt op. Ik heel mijzelf niet alleen, ik voel dat ik rijker en completer ben. Door mijn gedachten niet te laten oordelen en verklaren, maar door een weer een gevoel toe te voegen aan mijn bewustzijn.
Nu nog oefenen om er nog meer bij te blijven als ik uiting geef aan iets.
Het zelfgeweld loert om een minuscuul klein hoekje binnen in jezelf.
Aanvulling
De volgende gedachten stroom kwam alweer op gang. "Wat doe ik er mee naar die andere persoon en wat kan ik ermee doen".
Aangezien vluchten de eerste respons was, heb ik die omgedraaid. Ik ben bij haar langs gegaan en heb uitgelegd dat ik het abrupter zei dan dat ik wilde. Dat ik mijn bewustzijn er niet echt bij had. Er was begrip aan de andere kant. Ik kon niet voelen dat de relatie schade had opgelopen. Wat ik wel voelde was dat de verbinding in het moment van beide kanten als heel fijn werd ervaren. Verschillen werden benoemd en mochten er zijn.
Dat is toch waar het echt om gaat!