Ik hoor je als je zegt dat de informatie die tot je komt soms te veel is.
Hier boven is een plaatje van Panorama Mesdag.
Stel je voor dat er een mannetje in het midden staat te kijken naar dit schilderij. Het schilderij is helemaal om hem heen. Het enige wat hij nog waar kan nemen is het schilderij.
Stel je vervolgens voor dat het schilderij wordt vervangen door miljoenen tv's die beelden laten zien van wat er in de wereld aan de hand is. Het mannetje probeert het allemaal te begrijpen. Het is veel te veel voor het mannetje om het allemaal te bevatten en het put hem uit.
Jij lief wezen hebt nu de positie van de waarnemer. Jij ziet het mannetje in zijn proces. Je ziet hoe hij gevangen is in al die informatie die van heel positief gaat naar extreem negatief.
Je besluit als waarnemer positie in te nemen in het lichaam van het mannetje. Je besluit het mannetje te worden, maar dan met de kennis en het zicht van de waarnemer.
Het gebeurt, je neemt plaats in het lichaam. Je lijkt alleen nog te kunnen waarnemen met de 5 zintuigen en het denken. En je voelt direct dat je overspoelt raakt door alles.
Wat je op dat moment gaat inzetten is de manier van waarnemen die je had voordat je de hersenen en de zintuigen van het mannetje gebruikte. Je gaat namelijk voelen. Je voelt al die informatie dat uit die miljoenen tv's komt. En je merkt dat je elke tv niet helemaal hoeft te volgen om erachter te komen wat het met je gevoel doet. Je gaat van gevoel naar gevoel. Het zijn miljoenen gevoelens die allemaal okee zijn, want het is jouw manier van waarnemen.
Je merkt dat je met jouw manier van waarnemen het perspectief van het mannetje hebt gewijzigd. In plaats van kijken, luisteren en absorberen heb je het verandert naar door je heen laten stromen en gevoel waarnemen.
Je perspectief is volledig anders. Alle extremen van positief naar negatief zijn nu stromingen en deel van een geheel. Je hebt geen mening en oordeel meer.
Omdat je geen tegenstelling van voor of tegen meer ervaart heeft jouw voelen een absoluut effect op de informatie die uit te televisies komt. Het beoogde effect van de programmering van de televisie-uitzendingen komt niet meer bij je binnen zoals bij het mannetje eerder. Het nut van uitzenden vervalt. En zo heb jij effect als waarnemer op de informatie om je heen. Al voelen die nog zo echt. Het is allemaal energie die je kan beïnvloeden met gevoel en waarneming.
Je hebt de situatie omgedraaid. Jij hebt alle effect op de realiteit. Jij maakt deze realiteit. En we doen het samen met velen.
Je kan zelfs direct verbinding maken vanuit je gevoel met alle mannetjes in de film. Dan maken we werkelijk verbinding en herinneren de mannetjes zich mogelijk dat ze ook waarnemers kunnen zijn.