Ik was aanwezig. Op het laatste moment besloten om met iemand mee te gaan. Puur en alleen om aanwezig te zijn.
Ik ben fysiek achter de koffiedrinkers met demonstrerend gedrag gaan staan. Ik heb hun gevoeld.
Ik ben achter de agenten en ME-ers gaan staan. Ik heb hun gevoeld.
Van een afstand heb ik waargenomen. Ik kon voelen dat aan beide kanten hetzelfde bewustzijn actief was. Het zette mensen aan om te doen wat ze deden, maar het kwam voort uit dezelfde aansturing. Het leek daardoor wel een filmset. Het museumplein ingericht voor actie met een vooruit gepland protocol. Iedereen wist waar hij aan toe was, door de planning of al door eerdere ervaring. Iedereen handelde vanuit de opgelegde maatregelen.
De koffiedrinkers omdat ze het er niet mee eens zijn en ze voelen dat hun leven in gedrang is. De agenten en ME-ers omdat ze opgeleid zijn instructies op te volgen, hun baan niet willen verliezen. Zo worden zij verplicht de maatregelen te handhaven. Iedereen op het plein heeft monden te voeden en handelt vanuit eigen situaties zo goed als hij kan.
De ME-ers werden ingezet, het spel kwam op gang. En ik moest huilen voor al die mensen die in de val waren gelokt om dit spel te spelen. Met afdwalend gevoel en gedrag door verborgen en zichtbare angsten en hun goede bedoelingen. Ik kon het schaakmat-gevoel voelen op het hele veld. Zo nam ik ook de geprogrameerdheid waar. Handelen op basis van angst, pijn en impuls.
Ik heb diep gevoeld wie ik werkelijk ben. Mijn diepe wezen die al die mensen vanuit liefde kon waarnemen. Ik heb contact gemaakt met het collectieve veld van het hele plein. Ik heb de levenskracht laten vloeien.
Ik wist dat als iedereen zou stilstaan. Acuut de rol van demonstrant, ME of toeschouwer zou laten vallen en zou voelen wie hij werkelijk is. Met eigen bewustzijn zijn innerlijk wezen zou waarnemen, dan heeft geen enkel machtsbewustzijn een poot om op te staan.
We zijn dan niet ontvankelijk voor angst en een onveilig gevoel. We willen verre van orders opvolgen, alleen maar werkelijk onszelf zijn. En ik weet dat we ons in het nauw gedreven voelen. Maar net dat gevoel houdt alles in stand.
Ik heb dit waargenomen en daarmee in de realiteit gemanifesteerd. We hoeven het alleen nog maar te voelen in onszelf en ernaar te handelen.