Op de tv kwam het nieuws over de ziekte Corona. Het is het nieuws van de dag en de genomen maatregelen zijn intens. Langzaam komt de paniek op over wat mag en wat niet mag.
Het heeft invloed op ons directe leven. Je aanpassen je schikken, kijken naar anderen hoe die er mee omgaan, als je je er niet aan houdt ben je schuldig. De grote mate van angst die van buitenaf je systeem in dendert en tegelijkertijd het gevoel dat er iets niet klopt. Als snel gaat het op tv over de gevolgen van Corona, mondkapjes en pakken aan. Het nieuws wijkt af van de oorzaak over wat er werkelijk aan de hand is. Het bewijs en de daadwerkelijke grondige onderbouwing van bv het ontstaan van de cijfers en wat de testen nou precies meten ontbreken.
Met dat ik deze hele beweging op gang zie komen ontstaat er ook een weerwoord op internet. Mensen gaan in de weerstand en zijn boos omdat ze hun vrijheid ingeperkt voelen worden. Ze ervaren dat de controle groter worden op de individu en vragen zich af wat er in de vaccins zit. Ze weten heel goed te duiden wie dat allemaal schuld is.
Er zijn ook mensen die bidden of geloven dat de politiek het allemaal gaat oplossen. En tussen al deze gekleurde stemmen zitten veel nuances.
Doordat al die stemmen harder roepen wat ze vinden, voel je de neiging om een kant te kiezen. Want jij voelt toch ook iets? Wat vind jij er nou van??
Het is een chaos!! Een enorme kluwe verschillende meningen, emoties, bewijzen, niet-bewezen, tv, internet, vrijheid, opsluiting, risico, nanotechnologie, zorg om dierbare en ga zo maar door. Het lijkt wel oorlog!!
En als ik ga voelen wat al die stromingen in mij losmaken, dan voel ik mij verward, angstig, klein, nietig, afhankelijk van wat er gaat gebeuren. Gevoelens die ik helemaal niet wil voelen. We willen terug naar hoe het was. Gewoon gezellig, lachen, knuffelen en dagelijkse rompslomp.
Maar gaat die er ooit nog komen? Wordt het weer zoals het was met de enorme angst de mensen voelen, met een economie op instorten, met mensen die steeds verder in de schulden raken, de gewenning aan afstand, het wantrouwen.
Er is één stabiele factor in deze chaos en dat ben je zelf. Je hebt jezelf nog … of niet?
Eigenlijk is het in mij net zo’n chaos als buiten. Ik kijk naar buiten en voel het van binnen. Ik wil het buiten niet zien en ervaren, zo wil ik het in mij niet voelen. Al die emoties die helemaal niet prettig voelen wil ik negeren en wegduwen, soms bewust soms ongemerkt.
Maar als ik het enige zekere nog ben wat ik heb, waarom duw ik dan delen van mijzelf weg. Waarom negeer ik delen van mijzelf?
Tegenwoordig kijk ik ze aan! Ik voel ze en probeer niet te oordelen. Ik hoef ook niets aan mijzelf te veranderen, dus ik laat ze er zijn. Ik ervaar ze en geef ze daardoor een plekje in mij. Ik word een meer heel mens door alles in mij te accepteren.
Tegenwoordig zoek ik het op. Ik kijk tv en ik volg van alles op internet. Het liefst zo breed mogelijk. Zodat ik al die gevoelens in mij kan onderzoeken. Als je het zo bekijkt levert de wereld mij op dit moment een enorm helingsproces. Alles is aanwezig in enorme hevigheid.
De opbrengst is dat ik ten diepste mag zijn we ik werkelijk ben.
Wil je meedoen met deze test? Kijk naar het journaal en voel wat het met je doet. Probeer niks te begrijpen, alleen maar voelen wat het met je doet! En kijk eens een filmpje van een willekeurige complottheorist, wat voel je dan allemaal. Waar zit het gevoel, hoe voelt het precies, misschien komen er emoties vrij of wil je het uiten of halen je gedachten er weer uit. Oordeel niet maar voel opnieuw. Het is van jou.
Hoe rijk kan je zijn!! Leg je hand op je hart en voel dat je weer een stap completer bent. Ik zeg niet dat het makkelijk is, want dit is iets dat de mens nog nooit heeft geleerd. We zijn alleen maar aangeduwd en gemotiveerd van buitenaf.
Maar ach, wat heb je te verliezen?? Jezelf? En misschien ga je de wereld om je heen wel anders ervaren.