Ik kon een gat maken in mijn bovenlichaam. Er ontstond een soort raam, maar zonder glas.
Als ik dan lekker hard met mijn fiets een berg ging racen, dan stroomde al mijn gevoel door de opening. Zowel de snelheid als de opwinding. Het commando om meer te moelen was "groot en meer".
Het was zo gaaf om het racen zo intens te ervaren doordat ik helemaal open stond en het kostte mij geen moeite. Ik hoefde het gevoel alleen maar waar te nemen.
Ik heb het daarna nog in andere situaties geprobeerd. Ik was aanwezig bij iemand die mij dierbaar is en toen opende ik het raam ook. "Groot en meer" en al het gevoel dat bij deze relatie en dat moment hoorde, gingen als vanzelf door mij heen. Het leek alsof elk gevoel uitvergroot werd waardoor ik kon het super goed voelen.
Ik vond het “raam” een uitvinding en wilde het met de hele wereld delen.