Ik En Deze Wereld
Create A New World!
Al jaren heb ik door dat er iets niet klopt aan deze wereld.
Een gevoel van binnen dat het anders in elkaar zit als dat mij wordt geleerd, voorgehouden, gespiegeld …
Mijn zoektocht liep via persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit, traumatherapie, filmpjes van klokkenluiders,etc.
Ik heb alles binnenste buiten gedraaid en dat heeft mij een bijzonder perspectief opgeleverd.
Van elke beweging, overtuiging, informatie, lering die mij werd aangereikt, ben ik gaan herkennen dat ze mij willen laten zien hoe de wereld in elkaar steekt.
Op het moment dat ik daar een tijd in mee ging, dan sloeg ik daarmee een specifieke richting in.
Dan werd dat mijn nieuwe perspectief en vond ik altijd bewijzen dat mijn inzichten de meest kloppende waren.
Ik voelde emoties die mijn overtuiging bekrachtigden.
Het gevoel dat er iets niet klopt in deze wereld ging nooit weg.
Het bleef.
Ondanks de enorme hoeveelheden ervaringen, wijsheden en kennis ik door de jaren had opgedaan.
Stukje bij beetje ben ik al die brokjes informatie gaan voelen.
Helemaal doorvoelen, groter maken en waarnemen wat het werkelijk met mij doet.
De plekken in mijn lichaam gaan voelen waar het raakt en de trilling die ermee gepaard gaat en zo een sensatie veroorzaakt in mij.
Het helemaal volgen met mijn bewustzijn in volledige nieuwsgierigheid en vertrouwen.
In alle veiligheid in mijzelf de maximale reikwijdte ervaren.
Ik ben er achter gekomen het leven op aarde meer is dan ik altijd dacht.
Dat het gevoel een veel bredere en diepere betekenis geeft aan informatie, al dan niet van mijzelf.
Het gevoel kan eindeloos verbanden leggen en steeds weer diepere lagen aan ervaren geven.
Het is maar net waar mijn bewustzijn haar aandacht aan geeft.
Mijn bewuste aandacht zet alles in beweging in mij.
Niets is meer statisch.
Potentiële opties openen zich als bloemen in zon.
Als ik het helemaal doorvoeld heb zakt de starheid weg en komt er een open veld met alle richtingen open.
Het voelt zacht en rijk aan wijsheid.
Het voelt verbonden en autonoom tegelijk.
Het voelt verbonden met alles, zelfs met het ontelbare waarvan ik het bestaan niet eens weet.
Maar als mijn hoofd zich ermee gaat bemoeien, dan brengt het alle informatie (al dan niet van mijzelf) in referentiekaders netjes op zijn plek.
Er is dan geen beweging.
Oorzaak-gevolg staat vast waardoor ik merk dat alle overige opties automatisch worden uitgesloten.
Mijn leven lang heb ik de wereld onderzocht via mijn mind.
Ook mijn gevoelens wilde ik begrijpen en probeerde er logica in te zien.
Alles werd verklaard volgens eerder opgedane informatie via scholing of ervaring.
Voor mij voelt het dat het denken volgens een vaststaand raster werkt.
Alles waarvoor in oorsprong geen plekje is ingericht, wordt door de mind niet eens waargenomen.
Ik vergelijk het steeds met die bak van tv waar ze vroeger cavia’s in lieten rond rennen op zoek naar het beste poortje.
De logica waar we naar opzoek zijn zit achter de poortjes.
De schotten in de bak zelf staan voor obstakels, afleiding, richting en zelfs trauma.
En steeds weer probeert de mind via een andere weg bij het beste poortje te komen.
We draaien in cirkels en lossen alles steeds op dezelfde wijze op.
Onze wereld is ingericht op basis van het vaste denkraster.
Alles in mijn leven heeft mij geleerd, gemotiveerd, geconditioneerd om het leven te leven en te begrijpen via het denkraster.
School, studies, politiek, tv, opvoeding, benadering van gezondheid, geld en werkafhankelijkheid, etc.
Ik ben op deze wereld gekomen en het leek allemaal zo broodnodig en logisch dat deze inrichting en manier van omgaan met elkaar de enige manier kon zijn.
Nu ik met mijn gevoel alles anders ervaar valt voor mij de denklogica steeds meer weg.
Ik heb niet meer de neiging om steeds maar alles te moeten verklaren en begrijpen met mijn mind.
Ik deins niet meer terug voor geen enkel gevoel, want dat wat ik voel ben ik.
Een gevoel wegstoppen of negeren zou betekenen dat ik een deel van mijzelf amputeer.
En ik voel dat dat ook is wat de wereld nodig heeft.
Konden we maar even tegelijk stil staan met zijn allen.
Dan konden we opmerken wat aan het doen zijn en of het resoneert met wat we voelen dat we eigenlijk willen.
Door het stilstaan en voelen zouden totaal andere oplossingen naar voren komen voor hetgeen wat we willen creëren.
Ik ben gestopt met oplossingen zoeken die mij worden aangedragen.
Ik demonstreer niet, teken geen petities, stem niet.
Voor mij zijn het ideeën die gecreëerd zijn om binnen het mindsysteem, de caviabak te komen tot een oplossing.
En voel zo’n diepe innerlijke overtuiging dat daar de oplossing niet ligt, omdat alleen maar de mind bevestigd van haar functie.
Door steeds maar weer te voelen in elk moment waar mijn waarheid en behoefte ligt, creëer ik mijn eigen werkelijkheid.
Het is een werkelijkheid van absolute transparantie, eerlijkheid, directheid, zachtheid, openheid, stromen, autonomie, creatie.
Als ik mij verbind vanuit mijn werkelijkheid met het leven om mij heen, dat krijgt het leven om mij heen te maken met nieuwe mogelijkheden die de mind niet kan bedenken.
Het is het voeden en behouden van de spontaniteit en verbinding.
En bovenal zien dat iedereen die leeft op deze planeet op zijn manier zijn best doet om het leven te begrijpen, te vormen en zo aangenaam mogelijk te maken.
Maar de warrior in mij strijd om in iedereen te zien dat het veld van onbegrensde en onvoorwaardelijke liefde in hun aanwezig is.
En slechts met mijn waarneming vanuit mijn gevoel zet ik alles om mij heen in beweging, wetende dat alles energie is.
Ik bekrachtig elke vlam met een glimlach van aandacht.
Een nieuw bewustzijn wordt geboren van binnen naar buiten.
Ik zie het groeien om mij heen en wereldwijd.