Er zijn veel mensen die praten over de maatregelen. Men stelt vragen over hoe het zo is kunnen komen. Waarom deze specifieke maatregelen, wat de effecten zijn en waarom het voor iedereen bedoeld is.
Men maakt zich wel of niet druk over de nabije toekomst, zoals de paspoorten die ze willen invoeren, verplicht testen bij grote events en het reizen.
Slechts een enkeling hoor ik over de gevolgen op de lange termijn. Het lijkt erop, dat als we het niet voorgeschoteld krijgen, we er niet bij kunnen met ons voorstellingsvermogen. Dan maken we ons druk over wat er nu speelt en hoe we daar nu mee om moeten gaan. En ook vooral over hoe een ander er mee omgaat.
Om na te kunnen denken over de lange termijn heb je lef nodig. Misschien ziet de toekomst er allerminst rooskleurig uit. Of misschien heeft het een belangrijke verandering nodig om een passende toekomst te creëren. Durven we daar niet te gaan met ons voorstellingsvermogen of hebben we geleerd vooral positief te blijven?
Als je nadenkt over wat gevolgen op de lange termijn gaan zijn, dan moet je misschien wel nu de verantwoordelijkheid op je nemen. Afschuiven op een ander of "het komt wel goed" zijn dan geen optie.
Zijn we zo geprogrammeerd dat de overheid en de wetenschap het beste met ons voor hebben?
En wat als die er naast zitten. Of als ze zo afgeleid zijn door belangenverstrengeling of financieel voordeel dat onze gezondheid en welzijn niet meer op de eerste plek van de prioriteitenlijst staan?
Ik zie een hele oudere generatie wegvallen door welke oorzaak dan ook. Ik zie kinderen geschaad worden door verwarrende communicatie en onveilige aanhoudende situaties. Ik zie gedrag inslijten als zijnde normaal die allerminst gezond voor ons is op meerdere fronten.
Wat als deze schade vele malen groter is dan we nu kunnen relativeren. Wat als we het niet meer kunnen terugdraaien en de barsten in onze samenleving zo groot zijn dat het niet meer geheeld kan worden. Waar groeien we naar toe?
Om het voor te zijn moeten we werkelijk bij onszelf te raden gaan wat we willen. Wat willen we nu, maar ook wat willen we nu voor de toekomst. Om evenwichtige keuzen te kunnen maken kan je onderzoek doen in de materie. Veel argumenten en visies naast elkaar leggen via de meest uiteenlopende informatiekanalen gewonnen.
Wat naar mijn idee nog veel belangrijker is, is begrijpen hoe je eigen systeem met al die informatie om gaat. Is je brein wel in staat om een weloverwogen keuze te maken. Welke invloed hebben trauma's op onze keuzen. Hoe werkt gedragsprogrammering die wij allen van jongs af aan hebben ondergaan.
Hoe goed kennen wij onszelf om in te schatten hoe het bewustzijnssysteem werkt. Hoe vrij zijn wij in onszelf om in dit moment keuzen te kunnen maken voor ons en voor de generaties na ons.