Het Besluit Is Al Genomen
Create A New World!
Nu ik steeds meer leef vanuit mijn eigen waarheid en gevoel, valt mij iets heel wonderlijks op.
Het levensveld waarin ik mij bevindt reageert op mij.
Situaties waarin ik aftast hoe ik graag iets zou willen worden werkelijkheid.
Zonder mij vast te bijten en een eind uitkomst af te dwingen, exploreer ik de mogelijkheden.
En ik voel daarin een bepaalde richting die past bij mij.
Ik probeer die richting zo nauwkeurig mogelijk te concretiseren en daarna laat ik het weer los.
Na een tijd valt mij op dat ik toch wel mazzel heb, dat precies uit komt waar mijn hart naar uitging.
Ik zal een voorbeeld geven.
Jaren geleden woonde er een hondje in de buurt, waarvan het baasje het prima vond dat ik hem spontaan mee uit wandelen nam.
Om mijzelf vaker uit te dagen om in de natuur te zijn zocht ik naar zo’n hondje met baas in mijn woonomgeving.
Ik heb mijn gevoel aangezet om te ervaren in welke richting ik moest kijken.
Maar er kwam tot dusver niet echt een antwoord.
In een andere verhaallijn kwam ik bij een familielid vaker een hondje tegen van weer een ander familielid.
Ik was steeds geraakt door het hondje.
Kreeg het gevoel dat we bij elkaar pasten.
Mijn gedachten straften dat meteen af, want het hondje had een ander baasje.
Sinds een paar weken gaat het niet goed met het baasje en zocht het hondje naar een nieuw huis.
Zelfs in dat moment voelde ik de verbinding tussen mij en het hondje, maar vond het maar een gek idee.
Het was niet iets waar ik zeggenschap in had.
En toch wandel ik nu heel veel met het hondje op het strand en in het bos.
Het hondje neemt mij mee op avontuur in de natuur.
Als ik de ervaren momenten rondom het hondje terug voel, dan lijkt het bij elkaar wel één moment te zijn.
Eén moment dat versnippert is geraakt over een tijdslijn.
Eén moment waarin ik mijn wens en mogelijkheden heb doorvoelt, maar weg bleef bij de concrete uitkomst.
Ik heb dit de laatste tijd met meerdere situaties.
Dat precies het juiste op mijn pad komt.
De realiteit vouwt zich om mij heen op basis van waar ik met mijn bewustzijn aanwezig ben.
Vorige week kon ik goed doorvoelen hoe dit zo werkt.
En dat motiveerde mij om een heel diepliggend besluit te nemen.
Ik heb het onderstaande schilderij gemaakt.
Het is voor mij een gevoel van de transitie waar de aarde in zit.
Zonder dat ik precies weet hoe het in zijn werk gaat of dat ik het grotere plaatje er van zie.
Zoals op het schilderij, zo voelt het.
Het is alleen nog niet direct herkenbaar in de materie, in het alledaagse leven.
In mijn leven is dat wel een groot thema.
En het lijkt wel of ik daar op zit te wachten.
Dat ik zit te wachten op een soort omslagpunt.
Een moment van chaos waaruit ontelbaar veel nieuwe ideeën kunnen ontstaan.
Een moment waarin ik zichtbaar in het fysieke zie dat de verandering er is.
Toen heb ik het besluit genomen.
Heel diep van binnen heb ik besloten dat de verandering er NU is.
En dat ik ook weet dat het tijdsbeeld en realiteit die ik om mij heen ervaar niet representeren wat er werkelijk aan het gebeuren is.
Maar met het nemen van mijn besluit stap ik letterlijk in.
Ik ben aanwezig in de transitie.
Ik ben de transitie.
Het gebeurd.
Nu!
Gisteren was ik bij een lezing waarin iemand tegen mij vertelde: “Het besluit is al genomen”.
Er kwam in mij een enorme golf aan emotie omhoog zetten.
Ik voelde mij waargenomen en verbonden.
Ja het klopt, in mij is het besluit al heel bewust genomen.
